Трансфузиялық терапия ұйымдарын дамыту.
1-ші дүниежүзілік соғыс трансфузиялық медицинаның дамуына негізгі түрткі болды. Қан құю жүргізілген науқастар геморрагиялық шоктан ғана емес, травмалық шоктан да шыққан жағдайлар тіркелді. Ұйымдастырылған донорлар, қанды тиімді дайындау пайда болды. Трансфузиялардың саны өсе бастады.
Қанды дайындау және құю мәселелерімен айналысатын арнайы қызметті қалыптастырудың қажеттілігі туындады.Трансфузиология тарихының келесі кезеңі 1926 жылы Мәскеуде әлемдегі алғашқы қан құю институтын (қазіргі РФ АМН ГНЦ) құрумен байланысты. Оны құрудың идеологы және алғашқы директоры Александр Богданов болды.
1932 жылы Ленинград қаласының ауруханасында әлемдегі алғашқы қан банкі құрылды. Институт құрылғаннан кейін Ленинградтық ғалымдар А.Н. Филатов және Н.Г. Карташевский қан компоненттерін: эритроциттік масса мен плазманы өндіруде әлемдік артықшылыққа ие болды.
Қан дайындау және құю жөніндегі нұсқаулықтарды қатаң сақтау гемотрансфузияны салыстырмалы түрде қауіпсіз етті. Бұл рәсім әмбебап емдеу әдісінің ерекшеліктеріне ие болды. Ол қан жоғалту мен анемияны емдеу үшін ғана емес, сонымен қатар күшті нығайту, тамақтану, инфекциямен күресу және әртүрлі аурулардың алдын-алу үшін жарнамалай бастады. Бұл 80-ші жылдардың ортасына дейін, ЖИТС індеті қан құюға деген көзқарасты түбегейлі өзгерткенге дейін жалғасты.
1937 жылы Парижде Қанды құюдың халықаралық қауымдастығы (International Socifyof Blood Transfusion, ISBT) құрылды. Он жылдан кейін Қан банкісінің Американдық Ассоциациясы құрылады. Бұл екі ұйым бүгінгі күні әлемдегі беделді ұйым болып табылады жне қазіргі трансфузиологияда елеулі рөл атқарады.
Бернард Фантус 1938 жылы ұйытынды мен жасушалық агрегаттарды алып тастау үшін қанды фильтрлеу әдісін алғаш рет қолданды.
1940 жылы Эдвин Кон этил спиртінің көмегімен плазманы фракциялау әдісін енгізді. Бұл рәсім қан плазмасынан оның құрамдас бөліктерін-түрлі ақуыздарды шығаруға мүмкіндік берді. Альбумин (күшті осмотикалық әсері бар ақуыз), гамма глобулин (инфекцияларға қарсы тұруға мүмкіндік беретін ақуыз) және фибриноген (қанның ұюына қатысатын ақуыз) сияқты ақуыздар клиникалық қолдануға қол жетімді бола бастады.
Ұлы Отан соғысы (1941-1945 жж.) қан құю әдісін жетілдіруге ғана емес, жалпы қан қызметін ұйымдастыруға да үлкен әсер етті.
Әскери қақтығыс алдында 200-300 литр көлеміне дейінгі қанды жинай алатын ірі госпитальдар базасында әскери және фронттық қан құю станциялары ұйымдастырылды. Ұлы Отан соғысының соңына қарай қан компоненттері қолданыла бастады. Соғыс жылдарында әскери емдеу мекемелерінде барлығы 7 млн. гемотрансфузия жүргізілді.
